از سوی زنان معترض افغانستان به نهادهای حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی
ما زنان افغانستان در این روز مقدس زن اعلام می‌کنیم که نزدیک به چهار سال است که تمامی حقوق اولیه و اساسی ما به‌طور سیستماتیک و بی‌رحمانه از میان رفته است محدودیت‌ها و ممنوعیت‌هایی که بر زندگی ما تحمیل شده تمامی ابعاد وجود و کرامت انسانی ما را در بر گرفته است
حق تحصیل:
از نخستین روزهای حکومت طالبان دختران از ورود به مکتب ها کورس های ٱموزشی و دانشگاه‌ها محروم شده‌اند. آموزش چراغ روشن آینده و پایه توسعه جامعه برای ما به یک رویای دور دست بدل شده است.
حق کار و مشارکت اقتصادی:
زنان از تمامی عرصه‌های اشتغال و فعالیت‌های حرفه‌ای محروم گردیده‌اند. استقلال اقتصادی نه تنها یک حق بشر بلکه وسیله‌ای برای شکستن زنجیر تبعیض و سرکوب است.
حق حضور آزادانه در اماکن عمومی:
قوانین سختگیرانه مانع حضور آزادانه زنان در فضاهای فرهنگی، ورزشی ، اجتماعی و تفریحی شده است. این محدودیت‌ها هویت و استقلال فردی ما را در سایه‌ی سرکوب فرو برده‌اند.
حق دسترسی به امکانات بهداشتی و رفاهی:
حتی استفاده از حمام‌های عمومی باشگاه‌ها، ٱریشگاها و مراکز تفریحی نمادهایی از بهزیستی و سلامتی برای زنان غیرممکن شده است زیرا این مکان‌ها نیز در برابر قوانین محدودکننده بسته شده‌اند.
محدودیت‌های حرکتی:
حتی یک دختر بدون حضور محرم از خانه اجازه خروج ندارد کنترل‌های مداوم و بی‌رحمانه بر حرکات ما زندگی را به یک زندان نامرئی تبدیل کرده است.
ما از نهادهای بین‌المللی سازمان‌های حقوق بشری و جامعه جهانی درخواست می‌کنیم تا با اقدام فوری و قاطع صدا و حقوق ما را به گوش جهان برسانند و راه را برای بازگشت عدالت هموار سازند.
ما زنان در داخل افغانستان با وجود تمام محدودیت ها و رنجی که سال‌هاست تحمیل شده به مبارزه خود تا تحقیق عدالت اجتماعی و تامین حقوق بانوان ادامه خواهیم داد.
“زنان معترض سازمان حمایت از خبرنگاران و فعالان جامعه مدنی در افغانستان”
