فعالان زن افغان با شدیدترین الفاظ اظهارات اخیر ولادیمیر پوتین را محکوم میکند؛ اظهاراتی که در آن وی «پیشرفت» طالبان را ستوده و بهطور کامل ظلم، خشونت و نظام آپارتاید جنسیتی حاکم بر افغانستان را نادیده گرفته، توجیه کرده و عادیسازی مینماید.
این یک شکست اخلاقی تاریخی است که روسیه — به عنوان نخستین قدرت بزرگ که طالبان را به رسمیت شناخت — کاهش کشت مواد مخدر را ستایش میکند اما در برابر نابودی سیستماتیک زندگی زنان در افغانستان سکوت اختیار کرده است.
از آگست ۲۰۲۱ تا امروز طالبان زنان را بهطور کامل از حیات اجتماعی حذف کردهاند:
دختران از مکتب محروم شدهاند. زنان از دانشگاه اخراج شدهاند. زنان از کار، سفر، فضاهای عمومی، عدالت، دیدهشدن و کرامت انسانی منع شدهاند. هزاران زن زندانی، شکنجه، ناپدید یا مجبور به ازدواج شدهاند. این «حکومتداری داخلی» نیست؛ این آپارتاید جنسیتی است. این جنایت علیه بشریت است.
اینکه یک رهبر جهانی، طالبان را «واقعیت» بداند بدون آنکه جنایات آنان را محکوم کند یا پاسخگویی بخواهد، بهمعنای مشروعیتبخشی به ظلم، تقویت ستمگران و خیانت به میلیونها زن و دختر افغان است که در خاموشی و ترس مقاومت میکنند.
ما به جامعهٔ جهانی یادآوری میکنیم:
کاهش کشت تریاک، قطع زندگی دختران را توجیه نمیکند. مبارزه با مواد مخدر، جنگ علیه زنان را توجیه نمیکند. بهرسمیتشناسی بدون حقوق بشری یعنی همدستی.
فعالان زن افغان در سراسر جهان هرگونه تلاش برای زیبا جلوهدادن، عادیسازی یا توجیه سیاسی حکومت طالبان را رد میکنند. ما از روسیه — و تمام کشورهایی که با طالبان تعامل دارند — میخواهیم که هرگونه تماس دیپلماتیک را مشروط به بازگشت فوری حقوق زنان، رهایی فعالان بازداشتشده و پایان آزار و تعقیب جنسیتی کنند.
زنان افغان نیازی به ستایش طالبان ندارند.
ما به همبستگی، پاسخگویی و عدالت نیاز داریم.
